- отчичъ
- отчичъ (отчицъ) 1. наследнік бацькаўскага ўладання, спадчыннік; 2. асабіста залежны селянін, які не меў права пераходу да іншага гаспадара
Старабеларускі лексікон: Падручны перакладны слоўнік. - Менск: Беларускае выдавецтва Таварыства «Хата». Укладальнікі: Прыгодзіч Мікалай, Ціванова Галіна. 1997.
